Wadi Feiran – Egypte

We rijden in westelijke richting, dwars door de bergachtige Sinaï, door de Wadi Feiran die van het St. Catharinaklooster tot aan de Golf van Suez loopt. In het ‘lege’ land zijn veel granieten bergen en de rotswanden hebben prachtige kleuren. Onze eerste stop is bij de oase Feiran, de grootste oase in de Sinaï. Op deze plek heeft Mozes volgens de overlevering een rots in een bron veranderd om de mensen van drinkwater te voorzien

Wij kijken vanaf een pad op de steile bergwand neer op de oase en zien verdorde palmen en enkele ruïnes. We nemen niet de moeite om verder te gaan. Veel leuker is het groepje kinderen dat we tegenkomen.  

 We praten een tijdje met gebruik van, zoals dat heet, handen en voeten. 

Dit meisje past op de kleintjes. Als ze  Lou ziet fotograferen wil ze graag op de foto. Ze vindt het prachtig om zichzelf te zien! Ik koop enkele  dingetjes van ze…zo zijn alle partijen blij en tevreden.

De witte woestijn – Egypte

Wegen zijn er niet meer maar dit maakt niet uit, we hebben een fantastische chauffeur. Hij rijdt vakkundig overal door en overheen.  Te midden van al dit moois wordt ons nachtverblijf opgezet. Dit keer komt er niet veel van helpen, we kunnen ons niet losmaken van al die schoonheid. Oogverblindende witte formaties in allerlei vormen van witte kalksteen omringen ons. Onwerkelijk, indrukwekkend, adembenemend, mysterieus en spookachtig…woorden schieten te kort!! Vanuit de bodem richten de door de wind gebeeldhouwde formaties omhoog. Grote witte paddenstoelen, een hond, een sfinx, een man met een hoed, een kip, er is maar weinig fantasie voor nodig om de meest vreemde figuren te ontdekken. Door het spel van de zon en schaduw lijken ze soms zelfs te bewegen. Als het donker wordt geeft het magnifieke landschap weer een totaal ander beeld.

Het kunstwerk van de natuur is ontstaan door zand, dat vanuit de grote zandzee met de wind is meegevoerd. Het heeft de bergen en heuvels als het ware geschuurd tot deze bijzondere vormen. Het is niet voor te stellen dat hier miljoenen jaren geleden een zee geweest moet zijn. Hoewel er nog steeds schelpen, haaientanden en versteende koralen te vinden zijn.

Zandstorm in de Witte woestijn – Egypte

Hoe de wind waait…waait mijn rokje!!

Een stop in de onmetelijke woestijn Wadi Rum – Jordanië

Opnieuw stopt Daffasj, dit keer op een idyllisch plekje. Hij wordt actief en verzameld takjes waarmee hij een vuurtje maakt. Er komt een zwart keteltje te voorschijn en dit wordt op het vuurtje gezet. Water voor thee.

Ondertussen wordt de waterpijp klaargemaakt. Wij klimmen op een nabij gelegen rots en raken onder de indruk van de zoveelste zonondergang. Het blijft iedere keer weer een belevenis!!

Een korte stop in Wadi Rum – Jordanië

Daffasj stop bij een bedoeïenentent waar we worden uitgenodigd voor een kopje thee. Zittend op kussens op de grond, ondertussen een praatje makend met de gastvrije bedoeïenen, drinken wij onze thee. Lees meer over Wadi Rum in mijn boek: ‘Shoekran-Jordanië, een belevenis’.

Siwa oase, Libische woestijn – Egypte

Het is al donker als we, na ongeveer vijf uur rijden vanaf Marsa Matruh, de Siwa oase binnenrijden. We hobbelen het zanderige plein van het dorp Shali op en zijn plotsklaps in een totaal andere wereld. Bijbels, sprookjesachtig, mystiek en mysterieus zijn de eerste woorden die bij mij naar boven borrelen. We worden als het ware ondergedompeld en omspoeld door verschillende sferen en wel op een zodanige manier dat we het gevoel hebben er onderdeel van uit te maken. Als een dikke warme deken worden we omsloten…

Het uit tichelsteen opgetrokken oude dorp Shali ligt boven het plein. Het werd op de top van de heuvel gebouwd (1203) door Siwani’s die de aanval van bedoeïenen op het naburige dorp Aghurmi hadden overleefd. Meer dan acht eeuwen heeft de bevolking hier veilig gewoond. In 1928 heeft zware regenval, die drie dagen duurde, het zout laten smelten en zijn de eerste huisje ingestort…(Fragment: ‘Habibi,Habibi’)